| RELAX | Дата: Воскресенье, 24.05.2015, 20:07 | Сообщение # 1 |
 Генералиссимус
Группа: Администраторы
Сообщений: 2
Статус: Offline
| ▶ «Մարդու սպանածին աստված հարություն է տալիս: Նա, որին եղբայրները վռնդում են` գտնում է հորը: Աղոթեցեք, հավատացեք, մտեք կյանք. հայրն այնտեղ է»:
▶ «Զգուշացեք այն ձևից, որով շրջվում եք մեռյալից: Մի մտածեք այն մասին, որ նեխում է: Նայեք շեշտակի: Դուք կնկատեք ձեր սիրեցյալ մեռյալի կենդանի լույսը երկնքի խորքում»,- ասում էր նա: Նա գիտեր, որ հավատքն առողջարար է: Նա փորձում էր մխիթարել ու հանդարտեցնել հուսահատ մարդուն` մատնացույց անելով համակերպված մարդուն. փորձում էր գերեզմանին նայող վիշտը վերածել աստղին նայող վշտի:
▶ -Այո, իսկ 93 թվակա՞նը:
-Ա՜, վերջապես հասա՜նք դրան: 93 թվակա՜նը: Սպասում էի այդ բառերին: Մի ամպ էր գոյացել հազար հինգ հարյուր տարվա ընթացքում: Տասնհինգ դար հետո այն պայթեց: Դուք մեղադրում եք որոտը:
▶ Տարիների կերպարանքից է կազմվում դարերի դեմքը:
▶ Աստված հանձնարարել է անմարսողությանը` բարոյականություն սովորեցնել ստամոքսներին: ... մեր կրքերից յուրաքանչյուրն ստամոքս ունի, որը չպետք է շատ լցնել:
▶ Եվ այս խոսքի վրա նա մի կրքոտ համբույր դրոշմեց իր աղջկան, որից երեխան արթնացավ: Նա բաց արեց աչքերը` կապույտ, խոշոր, ինչպես մորն էին և նայեց, ինչի՞. ոչնչի, և ամեն բանի. նայեց փոքր երեխաների այն լուրջ և երբեմն էլ խիստ հայացքով, որ նրանց լուսավոր անմեղության գաղտնիքն է մեր առաքինության վերջալույսի առջև: Կարծես թե նրանք իրենց հրեշտակ են զգում և գիտեն, որ մենք մարդ ենք:
▶ Բայց քանի որ (իսկ սա անհրաժեշտ մեղմացուցիչն է, որ որոշ բառերի իմաստը խիստ բացարձակ կերպով չընդունվի) որևէ մարդկային արարած չի կարող իսկապես անսխալ լինել, ապա հենց բնազդին էլ հատուկ է հուզվելը, մոլորվելը և շվարելը, առանց որի նա իմացականությունից ավելի գերազանց կլիներ և անասունն ավելի կկողմնորոշվեր, քան թե մարդը:
▶ Որոշ մարդիկ չար են սոսկ խոսելու կարիքի պատճառով: Նրանց խոսակցությունը, սալոններում ունեցած զրույցը, նախասենյակում արած շաղակրատությունը նման է այն բուխարիներին, ուր փայտն արագ է վառվում. նրանց վառելիք է պետք, իսկ այդ վառելիքը մերձավորն է:
▶ Մեծ վիշտը աստվածային, ահեղ ճառագայթ է և կերպարանափոխում է թշվառներին:
▶ Անկարելի է արգելել մտածողությանը, որ վերադառնա նույն մտքին կամ արգելել ծովին, որ վերադառնա իր ափերին: Նավաստու համար դա կոչվում է մակընթացություն, իսկ հանցավորի համար` խղճի խայթ: Աստված հուզում է հոգին օվկիանի նման:
▶ Բոլոր դատողությունների տարտամ ձևերը, որ ուրվագծել էր նրա երևակայությունը` դողդողում էին ու ծխի նման իրար ետևից ցրվում:
▶ Նա փորձում էր ամփոփվել, բայց չէր կարողանում: Հենց այն ժամերին, երբ ամենից ավելի կարիք ունես մտքի բոլոր թևերը կյանքի կսկծալի իրականություններին կապելու, նրանք կտրվում են ուղեղում:
▶ Դա մեկն էր այն դժբախտ մարդկանցից, որոնց բնությունը ուրվագծում է որպես վայրի կենդանի, իսկ հասարակությունն ավարտում ու դարձնում է թիապարտ:
▶ Որևէ պարկեշտ ֆանատիկոսի անողոք հրճվանքը իր ողջ գազանության մեջ ունի ինչ-որ ցավագին կերպով պատկառելի շողշողում: Ժավերն առանց այդ գիտակցելու` իր զարհուրելի երջանկության մեջ խղճալի էր, ինչպես հաղթանակ տանող յուրաքանչյուր տգետ: Ոչ մի բան այնքան խոցող ու ահավոր չէր, ինչպես նրա դեմքը, որի վրա երևում էր այն, որ կարելի է անվանել բարիի ամբողջ չարությունը:
▶ Ո՜վ սուրբ աղջիկ, դուք, որ վաղուց այս աշխարհում չեք և միացել եք ձեր կույս քույրերի ու հրեշտակ եղբայրների լույսին, թող այս սուտը հաշվի առնվի արքայության մեջ:
Верить можно только в невероятное. Остальное само собой разумеется.
|
| |
| |
